แฟนแร็ปเปอร์ #taeten
EP
1 – ฝึกหายใจ
“ฮยองกลับก่อนนะ”
“ครับแทอิลฮยอง” สมาชิกคนไทยวง NCT โบกมือหยอยๆให้สมาชิกคนอายุเยอะสุดของวง
พี่แทอิล ร่างเล็กถูกเดินขนาบข้างด้วยโดยองและจอห์นนี่ผู้สูงใหญ่ก่อน
ห้องซ้อมจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่มีลมหายใจสองชีวิต
คนหนึ่งคนที่กำลังมัดเชือกรองเท้าสีดำอยู่ตรงมุมห้อง มองเด็กหนุ่มต่างชาติไทยที่กำลังนอนแผ่กายเพราะเหนื่อยจากการซ้อมเต้น
“พี่แทยงยังไม่กลับหรอครับ”
เสียงเล็กๆจากปากน้อยๆของเตนล์ ทำให้ตำแหน่งแร็ปเปอร์ของวงต้องเลิกคิ้วมองบุคคลที่อายุห่างเขาหนึ่งปี
ก่อนจะค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นรูดซิบเสียงฮูดตัวสีดำ เดินมาอีกมุมห้องแกว่งพาดบนกล้องวงจรปิดหน้าตัดสีแดงแล้วก้าวอีกไม่กี่ก้าวมาล็อคประตูห้อง
แล้วเดินมาหยุดที่บริเวณเหนือศีรษะของเตนล์
“.....”
“พี่จอห์นกลับแล้วนะ ไม่กลับไปกับพี่จอห์นหรอครับ”
เอ่ยในขณะควบคุมลมหายใจตัวเองให้กลับอยู่ในสภาวะปกติเพราะหายใจแรงหลังจากขยับร่างกายซ้อม
ตาที่ปิดกับมือวางบนท้องตัวเอง
น้องชายที่อ่อนกว่าเขาหนึ่งปีสวมเสื้อฮูดสีดำไม่ต่างจากเขา กางเกงวอร์มลายขาวผ้าดำ
กับรองเท้าผ้าใบตัวโปรดและหมวกประจำตัว สรุปคือออลแบล็คพอกัน
“ยังหรอกยองโฮไปกับแทอิลฮยองแล้ว
หลังจากส่งโดยองกลับหอ คงแวะไปกินข้าวด้วยกัน”
“แล้วพี่แทยงไม่หิวหรอครับ”
“ยัง เตนล์ล่ะ”
“กินมาแล้วครับ” เท่านั้นห้องก็อยู่ในความเงียบก่อนเตนล์จะลืมตาขึ้นมาพบกับแทยงที่กำลังโน้มตัวลงมามองน้องชาย จนคนตื่นลืมตาต้องผวาลุกขึ้นยืนตรงเท่านั้น พร้อมกับตั้งคำถามใส่พี่ชายที่ตอนนี้สวมเสื้อกล้ามสีดำกางเกงขายาว
“พี่แทยงรอซ้อมใช่ไหม
งั้นเดี๋ยวเตนล์ไปนั่งตรงนั้น พี่แทยงจะได้เต้นสะดวก” น้องชายพยายามเดินออกห่างแทยงที่กำลังจะใช้พื้นในการซ้อมเต้น
แต่แขนข้างซ้ายที่ถูกรั้งไว้ด้วยมือหนาห่มเส้นเลือด
“ไม่ต้องหรอก พี่จะซ้อมแร็ป”
“งั้นเตนล์จะไปจัดการให้”เข้าใจดังนั้นผู้น้องก็เลยกะว่าจะไปเปิด
backing tack ให้พร้อมกับจัดแจงอุปกรณ์ไมค์ให้แต่แขนข้างซ้ายก็ถูกดึงไว้จนเตนล์เซกลับมาที่เดิม
“ไม่ต้อง เตนล์แค่อยู่เฉยๆก็พอ”
“ทำไมหร..อื้อ!!..”
จังหวะขณะหันหน้ากลับมาหาผู้พี่ การจับกุมผ่านดวงตาจึงเริ่มขึ้น
แทยงประกบริมฝีปากลงบนอวัยวะเดียวกันของน้อง ดวงตาเบิกโพล่งของน้องตามมาด้วยการขัดขืนด้วยมือ
เพราะรู้ว่าน้องจะไม่ยอม มือหนาก็รวบเอาทั้งสองสัมผัสปลายแขนของเตนล์ไว้ในมือเดียว
และเชิดหน้าน้องขึ้นด้วยอีกมือ เตนล์ยังไม่ยอมสะบัดหน้าออกแต่ริมฝีปากหนาของแทยงก็ยังตามไป
ลิ้นหนาบุกล้ำขอบกำแพงนุ่มสีชมพู
ลากวนตามไรฟันก่อนจะหาความหวานจากน้ำบ่อน้อยนั้น เตนล์ที่ไม่ได้คุ้นเคยในการกระทำทำให้กลายเป็นฝ่ายเป็นรอง
ในเมื่อความรู้สึกนำพาการตอบสนองของผู้น้องก็เริ่มขึ้น เปลือกตาถูกหลับพร้อมกับการใช้ลิ้นที่เก๋ๆกังๆนั้นทำให้แทยงต้องยิ้มในใจ
หยอกดุนลิ้นน้องด้วยความอ่อนโยนจนเตนล์แทบจะไปต่อไม่เป็น
เสียงดูดริมฝีปากจ๊วบจ๊าบดังในห้องที่ไม่มีเสียง
ริมฝีปากล่างถูกพี่ชายตรงหน้าเล่นจนชมพูอมแดง ขบมันเล่นจนต้องยอมให้ทำ
ริมฝีปากแทยงกระทำความนุ่มหยุ่นบนปากน้อยด้วยความดุดัน เมื่อรู้สึกว่าอากาศไม่พอจะใช้
เตนล์จึงดิ้นทุบคนตรงหน้ารัวแม้จะถูกมือคนร่างหนาจับอยู่ แต่คนตรงหน้าก็ไม่มีทางที่จะยอมปล่อยสัมผัสริมฝีปากนั้น
ยิ่งเตนล์ตีอกคนตรงหน้าเท่าไหร่ แรงกระทำความบุกรุกของดุนลิ้นก็ยิ่งมากเท่านั้น
เตนล์ทรุดลงก่อนจะถูกป้องกันให้หล่นด้วยอ้อมกอดจากคนข้างๆ
ทิ้งน้ำหนักตัวลงพร้อมกัน จนในที่สุดแทยงก็ปล่อยสัมผัสนุ่มนั้นด้วยการลาขบริมฝีปากล่าง
ร่างบางในวงแขนหอบเอาอากาศหายใจเข้าปอดพร้อมกับซบลงอกคนตรงหน้า หายใจแรงไม่ต่างกัน
ใบหน้าประดับริ้วแดงบริเวณแก้มแต่งแต้มให้แทยงต้องอมยิ้มออกมา
พี่ชายดูไม่ได้หอบเหมือนอย่างคนในอ้อมกอดเลย
“เป็นไงบ้าง...”
ลูบหัวทุยๆของน้องชายสัญชาติไทยเล่น สงสัยเขาคงเล่นแรงไป น้องคงเก็บลมไม่ทัน
“พี่แทยง!..ขาดใจขึ้นมาจะทำยังไง..เล่นอะไรก็ไม่รู้!” กำปั้นของเตนล์ตีเข้าหน้าอกทันทีจนแทยงต้องนอนลงให้เตนล์นอนทับ
แล้วล้มลงตามแรงตี
“ก็ฝึกหายใจไง ว่าจะกลั้นได้นานขนาดไหน”
“เดี๋ยวคนอื่นก็เห็น..” จริงที่ห้องซ้อมมีแค่พวกเขาสองคนแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครเห็น
“เอาเสื้อไปปิดกล้องไว้แล้ว”
เตนล์มองไปมุมห้องตรงที่มีกล้องวงจรปิด แล้วก็ใช่จริงๆเพราะเสื้อฮูด Adidas ของพี่ชายตรงหน้าถูกแขวนปิดกล้องไว้
ยิ่งทำให้เขาเขินไปอีก
เหมือนทุกอย่างถูกวางไว้แล้วโดยคนหน้าแมวที่นอนเป็นเบาะให้เขา
“วางแผนมาแล้วใช่ไหม คนเจ้าเล่ห์!” ทุบอีกคนแรงด้วยกำปั้นแล้วยังมีหน้าทำหน้าแมวใส่เขาอีก
“เจ็บนะ..”
“รู้ใช่ไหมว่าแร็ปเปอร์จูบเก่ง”
“พี่แทยง!!...”
“...เป็นแฟนแร็ปเปอร์ต้องรู้”
“ไม่อยากรู้เลยซักนิด..”
ก็ไม่นึกว่าจะเก่งขนาดนี้
“อีกรอบไหมล่ะ...”
“พอเลยนะพี่แทยง..”
End
06/12/2559
#TaeyongRapTen
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น