ห้องสมุดชั้น S - pt.2

            “คุณหนูพาใครมาคะ!” หญิงชรารับใช้ของบ้านมองคุณหนูของตัวเองอุ้มเด็กชายเข้ามาในบ้านด้วยความตกใจเพราะกลัวว่าคุณหนูของตัวเองจะไปมีเรื่องกับใครเขา แต่ดูจากสภาพไม่ใช่อย่างนั้นเลย นักเรียนสีขาวตัวในถูกแสดงโดยเสื้อสูทนักเรียนสีเลือดหมูนั้นห่มกายอีกคนอยู่

            “ไม่มีอะไรหรอกครับ แฟนผมเอง” แทยงเอ่ยกับแม่นมตัวเองก่อนจะมองคนในอ้อมกอดที่หลับปุ๋ยอยู่ เสื้อตัวนอกของเขาปกคลุมตัวอีกคนอยู่ ก็เพราะว่ากระดุมเสื้อของเตนล์หลุดมันเลยกลัดไม่ได้ต้องโทษมือเขาที่ดึงแรงไป

            “อะไรนะคะ! คุณหนูมีแฟน..” ท่าทางงุนงงของหญิงชราเป็นที่สนใจของแทยงเลยสักนิด เขายังอุ้มร่างเล็กในอ้อมกอดขึ้นบนห้อง รังแกคนตรงหน้าไปจนอีกคนเหนื่อยและหลับไป โชคดีที่ห้องสมุดยามเย็นไม่มีคนมาก เขาเลยพาเตนล์กลับมาบ้านทั้งๆแบบนี้ จะปลุกก็กลัวว่าเตนล์จะหนีก็เลยพามาบ้านเลยดีกว่า

            ร่างเล็กที่หลับอุตุแนบอกแทยงถูกวงแขนผ่อนแรงแล้ววางลงกับเตียงของคนนำมา ร่างสูงมองคนหลับด้วยความน่ารักก่อนจะจัดท่านอนให้ดีๆ ความจริงเขารังแกคนตรงหน้าไปไม่กี่รอบเอง สามรอบมั้ง ถึงรอบหลังๆเตนล์จะสมยอมให้ทำแต่เตนล์ก็เหนื่อยจนเผลอหลับไปประกอบกับรอให้ตกเย็น

            โทรศัพท์เตนล์สั่นเพราะมีคนโทรเขา แทยงมองหน้าจอที่โชว์ชื่อก็ปรากฏว่าเป็นบุพการีของอีกคนนั้นเอง ทำยังไงดีล่ะ รังแกลูกชายเขาแถมลักพาตัวมาอีก แทยงชั่งใจก่อนจะกดรับ การโทรมาแบบนี้คงจะห่วงลูกชายที่กลับบ้านค่ำ

            “เตนล์ จะให้แม่รอไหม..” ร่างเล็กที่สะลืมสะลือตื่นขึ้นมาสีหูสีตาพร้อมกับมองไปรอบๆ ก่อนจะพบแทยงยืนคุยโทรศัพท์อยู่ และยิ่งตกใจเมื่อเป็นโทรศัพท์ของเขา

            “เอ่อ..สวัสดีครับคุณแม่ ผมแทยง... แฟนเตนล์นะครับ วันนี้เตนล์พักที่นี้กับผมนะครับ” พยายามกรองเสียงอย่างดีพร้อมกับตั้งใจฟัง พอดีกับที่ตาเขามองไปเห็นเตนล์ตื่นมาพอดีเลยอยากแกล้ง

            “อ้าว แฟนเตนล์หรอลูก...” เสียงของคุณแม่ที่งง

            “ไม่ใช่นะแม่  อยากไปฟัง โอ้ย!” เตนล์รู้ทันทีว่าปลายสายเป็นใครก็รีบตรงไปกระชากโทรศัพท์มาทันที พร้อมกับก้าวลงจากเตียงและทันทีที่ปลายเท้าแตะพื้นอาการอักเสบของช่วงล่างก็แล่นมาทันที

            “เตนล์!” แทยงประคองเอวเตนล์ไว้พร้อมกับโดนชิงโทรศัพท์กลับคืน เตนล์มองอาฆาตแทยงอย่างทันทีแต่อีกคนก็ได้แต่ยักคิ้วและไม่รู้สึกรู้สาอะไร

            “แม่อยากไปฟังมันนะ มันไม่ใช่แฟนเตนล์ งื้อ..แทยง!” แทยงอุ้มเตนล์ขึ้นกอดแล้ววางลงบนเตียงก่อนจะตามขึ้นไปคร่อม มือบางที่ยังถือโทรศัพท์อยู่สะดุ้งเมื่อแทยงดึงกางเกงตัวเขาออกไปหมดพร้อมกับแกะกระดุมเสื้อใหม่

            “มีแฟนตอนไหนทำไมไม่บอกแม่ อ่ะๆๆ แม่ไม่กวนล่ะ ยังไงก็ฝากให้แทยงดูแลด้วยนะ แม่จะนอนล่ะ”

            “แม่! ไม่ใช่.. อื้อ..แทยง!” เตนล์อยากจะเอาหมักซัดใส่หน้าคนที่กำลังดูดเนินอกเขาอยู่ตอนนี้เหลือเกิน มองอีกทีคนบนร่างเขาก็ถอดเสื้อออกพร้อมกับกางเกงแล้ว และอย่าบอกนะว่าแทยงจะจัดการเขาอีก คุณแม่วางสายไปแล้วเตนล์ทิ้งโทรศัพท์ก่อนจะหันมาสู้กับอีกคน

            “บอกแม่สิ เดี๋ยวผมจะดูแลเตนล์เอง..”

            “โธ่เว้ย ปล่อยนะ.. แทยง! มึง..!” แทยงถอดกางเกงออกพร้อมกับชั้นในเปลือยเปล่าไปแล้วเหมือนกับคนข้างล่างที่ถูกมือหนาจับถอดเสื้อ เตนล์มองร่างกายสมส่วนของอีกคนจนนึกไม่ถึง ในภวังค์ที่มองแทยงใช้ตัวเองทาบกับอีกคนให้แก่นกายทั้งสองถูกันก่อนจะดันเตนล์ให้นั่งพิงฝาเตียง

            “พูดไม่เพราะเลยนะครับ ไหนลองพูดตัวเองกับเค้าสิ..” แทยงเอาตัวเองเข้ามาใกล้กับเตนล์แล้วพูดพร้อมกับมองตานั้น แขนทั้งสองข้างของเตนล์พาดไปบนไหล่นานแล้ว ถึงจะโดนกระทำช้ำเราไปแล้วแต่ถ้าจะมีอีกรอบเขาก็ไม่ไหวจริงๆนะ ถึงจะรู้สึกดีกับสัมผัสแทยงมอบให้ก็เถอะ

            “มึงเป็นบ้าอะไร ไอ้แทยง.. ไม่พูด ไม่.. ปล่อย.. อ่า!” เตนล์จะผลักอกเกร็งนั้นด้วยตัวเองแต่ก็ต้องทรุดเพราะแทยงโน้มตัวเองเข้ามาพร้อมเอาแท่งเอ็นอุ่นนั้นมาจ่อช่องทางหลังนั้นอีกแล้วสอดเข้ามาโดนไม่ถามเขาเลยสักนิด มือบางเริ่มอ่อนแรงเพราะสัมผัส

            “ไม่พูดก็...”

            “ไอ้แทยง..มึงหยุดนะ กูเจ็บ งื้อ..อ๊ะ ..อื้อ” คนตรงหน้าเอาแท่งเอ็นมารังแกเขา ตอนนี้ยังแช่นิ่งไม่ขยับ ถึงช่องทางหลังนั้นจะมีของเหลวขุ่นที่แทยงปล่อยไว้แล้ว แต่ช่องทางหลังสีช้ำนั้นก็ยังไม่คุ้นชินกับแท่งเอ็นของอีกคนถึงจะโดนรังแกมาแล้วทั้งบ่ายก็เถอะ

            “จะยอมไหม.. ไหนลองพูด ตัวเอง เราจะไม่พูดคำหยาบอีกแล้ว สิ” ใบหน้าง้องุ้มของเตนล์ทำให้แทยงตรงไปหอมแก้มเตนล์จนเจ้าตัวต้องฟาดลงบ่าที่มีกล้ามนั้น

            “ไอ้แทยง...อื้อ..อ๊ะ..” ไม่ยอมร่างสูงที่อยู่บนก็ดันแก่นกายตัวเองเข้าออกช้าๆจนเตนล์ต้องค่อยผวากอดคออีกคนไว้ตลอด ก็ได้แต่สงสัยว่าไอ้คนตรงหน้าทำไมมันขึ้เอาแบบนี้ เขาจะช้ำหมดแล้วเพราะอีกคน

            “ลองพูดดูสิครับ..คนดี” กระซิบผ่านให้ได้ยินแค่สองคนทั้งในห้องก็มีแค่ลมหายใจแค่สองชีวิต ใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อเพราะความห่างของปลายจมูกหรือลมหายใจอุ่นๆที่คล้อยเคลียอยู่กันแน่

            “ตะ..ตัวเอง ระ..เราจะไม่พูดคำหยาบอีกแล้ว..” เตนล์ตัดสินใจพูดออกไปทั้งอายทั้งเขิน หลบสายตาแทยง ช่วงล่างที่กำลังขยับช้าๆ เหมือนถูกแกล้งให้ทำตามถ้าไม่ทำตามร่างสูงก็จะกระแทกแก่นกายตัวเองเข้ามาแรงๆจนโดนจุดกระสัน เตนล์พูดจบก่อนจะเสมองไปทางอื่น ทำไมเขาจับตัวเองแก้ผ้ารังแกไม่อายไม่เขินแต่กลับมาเขินอะไรแบบนี้

            “ทำไมน่ารักจังเลยว่ะเตนล์..” ตรงเข้าไปหอมแก้มแล้วสูดความหอมจากใต้สันกรามนิ่มนั้นแล้วจูบซับลำคอ ก่อนจะกลับมาหาความหวานจากริมฝีปากบางเป็นกระจับนั้น

            “มึง..อ่า!” พอโดนหอมแก้มอีกรอบเตนล์ก็เอ่ยออกมาทันที แต่พอแทยงได้ยินก็กระแทกสวนกลับทันทีจนความยาวของแก่นกายเข้าไปลึกจนเตนล์ต้องรั้งคอแทยงเอามากอดไว้

            “ไหนว่าจะไม่พูดคำหยาบอีกแล้วไง..” เสียงทุ้มพูดขึ้นแล้วเริ่มจะเร่งจังหวะสะโพกตัวเองมากขึ้น เตนล์กอดคอแทยงแน่นทำให้คนถูกรั้งก้มลงไปจูบซับลำคอที่เว้าโค้งนั้นพร้อมกับกระแทกถี่

            “อ๊ะๆๆ อ่า..อ่ะ..อ่า..ทะ..ยง” เตนล์หวีดลั่นเมื่อจู่ๆแทยงก็เริ่มกระแทกสวนกายเข้ามาเร็วแล้วไม่ทิ้งช่วงเลย เข้าสุดออกสุดจนเสียงของแท่งเอ็นกับของเหลวขุ่นแทยงกระทบกัน แก่นกายเล็กเริ่มตั้งสู้ แทยงคว้านหาก่อนจะกอบกุมและรูดขึ้นลงอย่างรู้หน้าที่ แล้วมือหนาก็เปื้อนน้ำอุ่นสีขุ่นจากเตนล์

            แจะๆๆๆ

            “....” นิ้วโป้งของแทยงเขี่ยส่วนหัวนั้นจนเตนล์ครางออกมา อยากแกล้งอยากฟัดคนตรงหน้า นิ้วทั้งสี่เรียงกันชักขึ้นลงแต่ยังมีนิ้วหัวแม่มือที่เกลี่ยวนอยู่อย่างนั้น เตนล์ไม่รู้จะระบายอารมณ์ที่เสียวซ่านจากการกระทำของช่วงล่างที่ประสานกันยังไงดี ได้แต่ครางออกไปพร้อมกับจิกแผ่นหลังนั้น

            “อ่าๆๆ งื้อ..อ่ะ..อ่า..แทยง..มัน..” ลิ้นหนาเลียขอบหูของร่างบางเล่นลากวนลงไปตามลำคอแล้วจูบทำเป็นรอย มือหนาทั้งสองกอดสะโพกไว้ลูบแผ่นหลังเนียนของอีกคนพร้อมประคองไว้ เป็นครั้งแรกที่แทยงพาคนอื่นที่ไม่ใช่คนในบ้านเข้ามาในห้องนอน แต่คิดดูแล้วคงจะได้ซักผ้าปูที่นอนแน่ๆ

            “ไหนลองทำเองสิ..” แทยงจับประคองเตนล์ไว้ก่อนตัวเองจะไปนั่งแทนแล้วให้เตนล์นั่งตักแต่ส่วนล่างยังเชื่อมกันอยู่ พอขยับแท่งเอ็นยิ่งเข้าไปลึก เตนล์มองแทยงค้อนเมื่อจะปล่อยให้เขาทำ อะไรจะให้เขาทำ เตนล์แทบจะไม่มีแรงอยู่แล้ว อยากจะฟาดอีกคนที่ยิ้มอยู่ตอนนี้จริงๆ

            “ไม่..อ่า!..แทยง..” พออยู่ในท่านั่งของเหลวที่แทยงปล่อยไว้ตอนบ่ายเริ่มไหลออกมา มันไหลไปตามแก่นของแทยงจนหยดลงบนผ้าปูสีดำนั้น เตนล์ที่กำลังปรับท่าตัวเองอยู่แต่ด้วยความช้าแทยงเลยกระแทกสะโพกสวนขึ้นจนเตนล์ทรุดลงมากอดคอซบไหล่แทยง

            “ชอบอ่ะ ชอบไปหมดเลยที่เป็นเตนล์..” ปลายจมูกส่งปสูกความจากไหล่บ่าและโลมเลียเนินอกสีชมพูเต่งนั้น แทยงเล่นมันด้วยลิ้นแต่ยังยกเอวเตนล์ให้ขึ้นลงให้แก่นกายหลุดออกมาจากช่องทางหลังแล้วใส่เข้าไปใหม่และลึกกว่าเดิม

            “มันลึก..อื้อ..แท..ยง...” แก้มก้นที่ถูกอีกคนบีบเค้นด้วยมือ เตนล์ที่ขยับกายขึ้นลงอย่างช้าเพราะขนาดของเอ็นอุ่นแทยง จนอีกคนขัดใจผลักอีกคนให้นอนลงแล้วดึงขาทั้งสองของเตนล์มากอดเอวเขาไว้ให้แน่นก่อนจะโถมกายเข้าอย่างเต็มที่

            “พอล่ะ..ไม่ต้องเดี๋ยวทำเอง..”

            “อ่ะๆๆ อ๊ะ..อ่า...” ไม่มีการกล่าวปลอบขวัญ แทยงโน้มตัวเข้าหาเตนล์ที่นอนอยู่ก่อนจะขยับสะโพกอย่างถี่รัวเพราะกว่าเตนล์จะเหนื่อยและไม่ไหวแล้ว มือบางจิกไหล่หนาพร้อมกับครางระงม รู้แล้วว่าแทยงจะใกล้ถึงจุดสิ้นสุด การสอดเข้าออกของแก่นกายที่เข้าสุดออกสุดและโดยจุดกระสันทำให้เตนล์ได้แต่ครางลั่น

            “เตนล์..มันจะ..ซื้ดด อ่า..” แทยงครางออกมาผ่านลำคอและกระแทกถี่รัวเตนล์ที่กระแทกสวนกลับไปด้วย เตียงที่เคลื่อนไปตามแรง แทยงปรนจูบลงบนริมฝีปากนุ่มอมชมพูนั้นทั้งดูดทั้งใช้ลิ้นเกี่ยว

            “อ่ะๆๆ..อ่ะ..อ่าๆๆ..” มือหนาวนไปหาแก่นกายไหวของร่างเล็กก่อนจะชักขึ้นลงให้พร้อมกับสะโพกที่ขยับถี่เตนล์ที่โดยกระทำทั้งด้านหลังและหน้าจนสุขสม แล้วเตนล์ฉีดความอุ่นใส่หน้าท้องแล้วมือแทยงอีกรอบ

            “เตนล์..อ้า!..” แทยงกระตุกเกร็งสองสามแล้วก่อนจะนิ่งแช่ค้างไว้อย่างนั้นให้ปลดปล่อยออกมาให้หมด ของเหลวขุ่นถูกฉีดเข้ามาในร่างกายเตนล์อีกครั้งสมทบกับน้ำขุ่นอุ่นที่มีอยู่แล้วทำให้มันไหลย้อนกลับออกมาแม้จะมีแก่นกายแทยงเชื่อมอยู่ แทยงหอบเหนื่อยหลังจากปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สี่ของวัน

            ริ้วผมหนาสีดำจับกันเป็นกระจุกเพราะเหงื่อจากกิจกรรมรักดังกล่าว เตนล์ที่หอบไม่ต่างจากแทยง มือหนาส่งมาลูบแก้มแล้วจุ๊บลงริมฝีปากบาง หอมหน้าผากอีกคนตาม

            “พอแล้วนะ กูช้ำไปหมดแล้ว..” เตนล์ประท้วง เขาช้ำไปหมดแล้ว ทั้งวันแทยงรังแกเขาตั้งแต่เที่ยงจนเย็น หมดแรงจะต่อกรหรือจะทำอะไรแล้ว แต่พอตัวเองหลุดสรรพยามแบบนั้นออกไปก็ยิ่งทำให้แทยงยกยิ้มมุมปาก

            “เมื่อกี้จะต้องพูดยังไง..” ลงโทษอีกคนด้วยการกระแทกสวนแรงๆจนเตนล์ฟาดลงบนบ่า

            “อ่า...ตัวเอง เค้าช้ำหมดแล้ว..งื้อ..” พอพูดจบอีกคนยิ่งได้ใจมาหอมแก้มเขาอีก ทำไมเขาต้องมาพูดอะไรแบบนี้กับคนที่ได้เขาด้วย ทั้งเขินทั้งอายประกอบกับตอนนี้ที่มองเห็นแทยงได้ทุกส่วน ทั้งแผลเป็นใต้ตาหน้าแมวนั้นๆ กล้ามเนื้อที่พอมีของอีกคน ทำไมตอนที่แทยงทำเขาถึงไม่เขิน

            “เป็นแฟนกันนะเตนล์...ชอบมึงอ่ะ ชอบมาก..” แทยงมองตาเขาด้วยแววตาที่มุ่งมั่นจนเตนล์ต้องหลบสายตา ได้เขาแล้วค่อยมาขอเป็นแฟนแบบนี้ก็ได้ด้วยหรอ

            “ทำไมเราต้องเป็นแฟนกับแทยงด้วย...งื้ออ..” สรรพนามที่เริ่มเปลี่ยนไปเริ่มทำให้แทยงชอบ มองดูคนตรงหน้าด้วยความหลงใหล นิ้วชี้ถูกส่งมาเกลี่ยปอยผมนั้นของเตนล์ ทัดมันไว้บนใบหู

            “เพราะเตนล์เป็นเมียเราแล้วไง...”

            “เมียอะไร..อ่า..เอาออกไปได้แล้ว..อึดอัด..” แทยงขยับแก่นกายตัวเองอีกครั้งเมื่ออีกคนขัดค้าน จนเตนล์ต้องครางออกมาเพราะมันโดนจุดกระสันเต็มๆ

            “จะไม่เอาออกจนกว่าเตนล์จะตกลง..” ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับยิ้มที่เห็นว่ามันเป็นแมวชัดๆ

            “....อ่า..แทยง!..เผด็จการ” เอ็นอุ่นๆของแทยงในตัวเขาเริ่มสวนเข้ามาอีกรอบเพราะต้องการคำตอบ

            “ก็จะเอาให้ได้อ่ะ ได้เอาแล้วด้วย เป็นแฟนกันนะ...เตนล์..”

            “...ก็ได้..อ่า! แทยง!..” กระแทกใส่ครั้งสุดท้ายก่อนจะถอดออกมาจากกายอีกคน ของเหลวขุ่นไหลย้อนออกมาจนผ้าปูเปื้อนเป็นวง และเริ่มแชะ แทยงล้มตัวลงข้างเตนล์แล้วเอามากอดไว้แนบอก

            “เอาน่าจะได้ชิน...แฟนใครเนี้ยทำไมน่ารัก..”

            “พอแล้วช้ำหมดแล้ว..”

            “รักนะครับ..เตนล์..”

            ยอมแล้ว แพ้แล้ว ต่อไปคงจะเกเรเป็นนักเลงไม่ได้แล้ว เพราะเขาคงถูกประธานจัดการอีกแน่ๆ

จบแล้วจริงๆครับ

555555555